مسائل اقرار
مسائل اقرار
«اقرار»؛ يعنی آنكه كسی اعتراف نمايد و به صورت جزم و يقين خبر دهد كه ديگری بر عهده او حقی دارد يا حق داشتن خود بر عهده ديگری را نفی كند، يا بگويد فلان چيزی كه در تصرف اوست مالِ ديگری است، يا مثلاً فلان شخص فرزند يا برادر اوست، يا اعتراف كند كه فلان جنايت را، كه قهرا موجب قصاص يا حدّ شرعی است، مرتكب شده است.
- (مساله 1) اقرار به هر لفظی كه صورت پذيرد، گرچه صحيح نباشد و با اشاره رسا باشد، كفايت میكند و نافذ است، ولی اگر لفظی را كه گفته ظاهر در اقرار نيست و احتمالات ديگر در آن راه دارد اقرار ثابت نمی شود.
- (مساله 2) اقرار كننده بايد بالغ و عاقل و دارای قصد و اختيار باشد، بنابراين اقرار كودك، ديوانه، مست، و يا كسی كه به وسيله هيپنوتيزم در خواب، بدون قصد و اختيار اقرار كرده و يا كسی كه در حال تهديد يا زير فشار جسمی يا روحی اقرار نموده اعتبار ندارد. ولی اقرار مريض در مرضی كه به مرگش منتهی می شود اجمالاً نافذ است، پس اگر مورد وثوق باشد همه آن صحيح است وگرنه نسبت به زائد بر ثلث مال نافذ نيست.
- (مساله 3) اقرار شخص سفيه نسبت به امور مالی اعتبار ندارد، بنابراين اگر سفيه اقرار نمايد مبلغی به ديگری بدهكار است يا چيزی كه در دست او میباشد مال ديگری است، اقرار او نافذ نيست، ولی اقرار سفيه نسبت به امور غير مالی اعتبار دارد.
- (مساله 5) اقرار شخص ورشكسته ای كه توسط حاكم شرع از تصرف در اموالش منع شده حتی نسبت به امور مالی، معتبر و نافذ است، خواه زمان بدهكار شدنِ خود را پيش از حكم به ورشكستگی ذكر كند يا بعد از آن، ولی اگر پس از حكم به ورشكستگی اقرار به بدهكاری نمايد، طلبكار جديد با ساير طلبكاران در اموال او شريك نمی شود.
- (مساله 6) اقرار شخص، فقط بر خودش معتبر است، پس اقرار او بر ديگران و همچنين به نفع خود يا ديگری معتبر نيست.
- (مساله 7) اقرار يا شهادتی كه بر روی كاغد نوشته شده يا بر روی نوار ضبط شده است و شباهت زيادی به صدا يا خط كسی دارد، در صورتی كه احتمال جعلی بودن آن داده شود يا احتمال دهند در شرايط غير عادی و با فشار و تهديد يا فريب انجام شده است اعتباری ندارد.
- (مساله 8) پس از تحقق اقرار شرعی، انكار اعتباری ندارد، به عنوان مثال اگر اقرار كند: «فلانی مبلغ بيست هزار تومان از من طلبكار است» و پس از آن انكار نمايد، انكار او اثری ندارد، همچنين در اين مثال اگر پس از اقرار به بدهكاری، مقداری از آن را انكار نمايد باز هم اعتباری ندارد، ولی اگر بعد از اقرار، چيزی بگويد كه در واقع توضيح و تفسير اقرار محسوب شود، بايد مجموع گفته های او را يك اقرار حساب نمود.
- (مساله 9) اگر به بدهكاری خود اقرار نمايد، ولی بگويد آن را پرداخت كرده ام، بدهكاری او ثابت می شود، ولی پرداخت آن را بايد اثبات نمايد.
- (مساله 10) اقرار بايد به چيزی باشد كه دارای اثر و حكم شرعی است، مانند اقرار به مال موجود يا بدهكاری يا منفعت يا كار و يا حقی كه می توان اقرار كننده را ملزم به انجام يا ادای آن نمود و يا اقرار به گناهی كه میتوان او را به مجازات آن محكوم كرد، پس اقرار به بدهكاری مبلغی كه بابت قمار و مانند آن است اعتباری ندارد.
- (مساله 11) اقرار به «نسب»، مانند: فرزندی يا برادری و يا خواهری، چنانچه احتمال داده شود كه راست میگويد و از نظر عرف و شرع صحت آن ممكن باشد، در آنچه بر اوست نافذ است، مانند: وجوب دادن خرجی يا حرمت ازدواج و يا شركت در ارث، ولی اصل داشتن نسب با ديگری به وسيله اقرار ثابت نمی شود، مگر اينكه آن شخص نيز تصديق نمايد، چنانچه اقرار او در حق ساير ورثه نيز نافذ نيست.
- (مساله 12) فرزند بودن به وسيله اقرار با چند شرط پذيرفته می شود:
1 ـ احتمال داده شود كه اقرار كننده راست میگويد.
2 ـ شخص ديگری مدعی آن نباشد.
3 ـ نسبت به كودكی باشد كه در اختيار اوست.
و در صورت تحقق اين شرايط نيازی به تصديق كودك نيست و انكار او نيز پس از بلوغ مسموع نخواهد بود، ولی ادعای فرزندی شخص بالغ در صورتی پذيرفته می شود كه او هم تصديق نمايد.
دیدگاهتان را بنویسید