احكام وقت نماز
احكام وقت نماز
(مسأله 18) هنگامی می توان مشغول نماز شد كه به فرا رسيدن وقت نماز يقين يا اطمينان پيدا شود، هر چند اين يقين يا اطمينان از راه دستگاه های تعيين وقت حاصل شود كه توسط متخصصان مورد وثوق، استخراج گرديده است، همچنين اعتماد بر شهادت دو مرد عادل يا شهادت يك خبره كه از گفته او وثوق پيدا شود يا انسان وقت شناس مورد وثوق، خواه عادل باشد يا نه، جايز است، ولی اعتماد به شهادت يك مرد عادل غير خبره محل اشكال است.
(مسأله 19) نابينايان و كسانی كه در زندان هستند و قدرت تشخيص وقت را ندارند، بنابر احتياط واجب تا زمانی كه يقين به فرا رسيدن وقت پيدا نكنند نبايد مشغول نماز شوند.
(مسأله 20) اگر انسان به واسطه ابر يا حوادث آسمانی ديگر، مانند خورشيد گرفتگی، كه مانع از يقين كردن همه مردم است نتواند در اول وقتِ نماز به داخل شدن وقت يقين كند، چنانچه گمان داشته باشد وقت داخل شده می تواند مشغول نماز شود، هر چند احتياط در تأخير است و تا ممكن است اين احتياط ترك نشود.
(مسأله 21) اگر كسی بدون احراز يكی از راه هايی كه در مسأله «18» بيان شد مشغول نماز شود، نمازش باطل است، مگر اينكه معلوم شود كه همه نماز در وقت واقع شده و قصد قربت نيز داشته است.
(مسأله 22) اگر كسی با احراز يكی از راه هايی كه در مسأله «18» گفته شد نماز بخواند و بعد از نماز معلوم شود كه همه نمازش در خارج وقت خوانده شده، نمازش باطل است. و اگر مقداری از آن را داخل وقت خوانده باشد بنابر مشهور صحيح است، ولی خالی از اشكال نمی باشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند. و این ترک نشود.
(مسأله 23) اگر با احراز يكی از راه هايی كه در مسأله «18» گفته شد مشغول نماز شود و در بين نماز بفهمد كه هنوز وقت داخل نشده، نماز او باطل است و اگر در بين نماز وقت داخل شده باشد بنابر مشهور نماز او صحيح است، ولی خالی از اشكال نمی باشد و بنابر احتياط دوباره آن را بخواند.و این احتیاط ترک نشود.
(مسأله 24) اگر يقين كند وقت داخل شده و مشغول نماز شود و در بين نماز شك كند وقت رسيده يا نه، نماز باطل است، ولی اگر در بين نماز يقين داشته باشد كه وقت شده و شك كند آنچه پيش از آن خوانده در وقت بوده يا نه، با احتمال توجه به وقت در اول نماز، نمازش صحيح است.
(مسأله 25) اگر يقين كند كه وقت نماز داخل شده و مشغول نماز شود و بعد از نماز شك كند كه نمازش در وقت خوانده شده يا نه، بنابر احتياط مستحب نمازش را دوباره بخواند.
(مسأله 26) اگر وقت نماز به قدری تنگ باشد كه بجا آوردن كارهای مستحبی موجب می شود مقداری از نماز در خارج از وقت واقع شود، بايد به اندازه واجب اكتفا نمود و كارهای مستحبی را رها كرد.
(مسأله 27) اگر وقت به قدری كم است كه تنها يك ركعت از نماز در وقت قرار میگيرد، بايد قصد ادا كند، ولی تأخير انداختن نماز عمدا تا به اين اندازه كه تعدادی از ركعت های نماز در خارج وقت قرار گيرد گناه است.
(مسأله 28) وقت مخصوص نماز «ظهر»، «عصر» و «عشا» نسبت به اشخاص تفاوت دارد، مثلاً وقت مخصوص نماز مسافر به اندازه خواندن يك نماز دو ركعتی و برای غير مسافر به اندازه خواندن يك نماز چهار ركعتی است.
(مسأله 29) كسی كه مسافر نيست چنانچه تا مغرب به اندازه خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر ـ هر دو ـ را بخواند و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط نماز عصر را بخواند و بعدا نماز ظهر را قضا كند، همچنين شخص غير مسافر چنانچه تا نصف شب به اندازه خواندن پنج ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشا ـ هر دو ـ را بخواند و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط نماز عشا را بخواند و بعدا نماز مغرب را بدون نيّت ادا يا قضا بجا آورد. و كسی كه به واسطه عذر يا در اثر معصيت،نماز مغرب و عشا را از نصف شب تأخير انداخته نيز بنابر احتياط واجب تا اذان صبح همين جهت را رعايت نمايد.
(مسأله 30) كسی كه مسافر است چنانچه تا مغرب به اندازه خواندن سه ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز ظهر و عصر ـ هر دو ـ را بخواند و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط نماز عصر را بخواند و بعدا نماز ظهر را قضا كند، همچنين مسافر، چنانچه تا نصف شب به اندازه خواندن چهار ركعت نماز وقت دارد، بايد نماز مغرب و عشا ـ هر دو ـ را بخواند و اگر كمتر وقت دارد، بايد فقط نماز عشا را بخواند و بعدا نماز مغرب را بدون نيّت ادا يا قضا بجا آورد و اگر از نصف شب تأخير انداخته است تا اذان صبح همين جهت را رعايت كند؛ يعنی نماز مغرب و عشا را به ترتيب، بدون نيت ادا و قضا بجا آورد و در آخر وقت فقط عشا را بخواند.
(مسأله 31) مستحب است نمازگزار نماز را در اول وقت بخواند و درباره آن خيلی سفارش شده است و هر چه به اول وقت نزديكتر باشد بهتر است، مگر آنكه تأخير آن از جهتی بهتر باشد، مثل اينكه صبر كند تا نماز را به جماعت بخواند.
(مسأله 32) كسانی كه عذر دارند و اگر بخواهند در اول وقت نماز بخوانند ناچارند مثلاً با تيمم يا لباس نجس نماز بخوانند، چنانچه احتمال دهند تا آخر وقت عذرشان برطرف میشود بنابر احتياط واجب بايد صبر كنند و نماز خود را در آخر وقت بخوانند، ولی لازم نيست به قدری صبر كنند كه وقت خواندن مستحبات نماز را نداشته باشند.
دیدگاهتان را بنویسید