تشهد
تشهد
(مسأله 293) نمازگزار بايد در ركعت دوم تمام نمازهای واجب و مستحب و ركعت سوم نماز مغرب و ركعت چهارم نمازهای چهارم ركعتی، پس از سجده دوم بنشيند و در حالی كه بدنش آرام است بگويد: «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَحْدَهُ لا شَريكَ لَهُ، وَ أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ، أَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ». و البته «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ وَ أَشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ،» کفایت میکند.
(مسأله 294) كلمات تشهد بايد به عربی صحيح و به طوری كه معمول است پشت سر هم گفته شود.
(مسأله 295) اگر نمازگزار تشهد را عمدا نخواند، نمازش باطل است و اگر آن را فراموش كند و بايستد يكی از دو صورت را دارد:
الف ـ چنانچه پيش از رسيدن به ركوع متوجه شود، بايد بنشيند و تشهد را بخواند و دوباره بايستد و تسبيحات يا حمد را بخواند و پس از سلام نماز بنابر احتياط برای هر يك از ايستادن بيجا و چيرهايی كه خوانده ـ اگر خوانده باشد ـ دو سجده سهو بجا آورد.
ب ـ چنانچه در ركوع يا پس از آن متوجه شود، بايد نماز را تمام كند و پس از سلام نماز بنابر احتياط، تشهد را قضا نمايد و نيز برای تشهد فراموش شده دو سجده سهو نيز بجا آورد.
(مسأله 296) مستحب است در حال تشهد بر ران چپ بنشيند و روی پای راست را بر كف پای چپ بگذارد و پيش از تشهد بگويد: «ألحَمدُ للّهِ» يا بگويد: «بِسمِ اللّهِ وَ بِاللّهِ وَ الحَمدُ للّهِ وَ خَيرُ الأَسماءِ للّهِ»؛ همچنين مستحب است دستها را بر رانها بگذارد و انگشت ها را به يكديگر بچسباند و به دامان خود نگاه كند، و پس از تمام شدن تشهد، چنانچه در ركعت آخر نباشد بگويد: «و تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ وَ ارفَعْ دَرَجَتَهُ».
دیدگاهتان را بنویسید