راه ثابت شدن نجاست و راه نجس شدن چيزهای پاك
راه ثابت شدن نجاست:
(مسأله94) نجاست هر چيز از سه راه ثابت می شود:
الف ـ خود انسان يقين كند كه چيزی نجس شده، پس اگر گمان به نجس شدن چيزی پيدا شود پرهيز از آن لازم نيست.
ب ـ كسی كه چيزی در اختيار اوست و متهم به دروغگويی نيست، بگويد آن چيز نجس شده است.
ج ـ دو مرد عادل بگويند چيزی نجس شده است و اگر يك مرد عادل هم بگويد چيزی نجس است، بنابر احتياط واجب بايد از آن چيز اجتناب كرد.
(مسأله 95) نوجوان نابالغی كه فرا رسيدن تكليف او نزديك است اگر بگويد چيزی كه در اختيار اوست نجس می باشد، بنابر احتياط واجب بايد از آن پرهيز نمود و اگر بگويد چيزی را آب كشيده، در صورت وثوق و اطمينان، حرف او پذيرفته است.
(مسأله 96) اگر به واسطه ندانستن مسأله، نجس يا پاك بودن چيزی را نداند بايد مسأله را بپرسد، ولی اگر با اينكه مسأله را میداند شك كند چيزی پاك است يا نه و سابقة آن را هم نداند، مثلاً شك كند آن چيز خون است يا نه، يا شك كند كه خون پشه است يا خون انسان، يا شك كند چيزی با عين نجاست تماس پيدا كرده يا نه، آن چيز پاك می باشد.
(مسأله97) چيز نجسی كه انسان شك دارد پاك شده يا نه نجس است و اگر در چيز پاكی شك پيدا شود كه نجس شده يا نه پاك میباشد و اگر هم بتواند نجس يا پاك بودن آن را بفهمد، لازم نيست جستجو كند.
(مسأله 98) اگر بداند يكی از دو ظرف يا دو لباسی كه هر دوی آنها در اختيار اوست نجس شده و نداند كدام است، بايد از هر دو پرهيز نمايد.
(مسأله 99) كسی كه در طهارت و نجاست دچار وسواس است، بايد بدون توجه به وسوسه های نفسانی به متعارف مردم نگاه كرده و ببيند آنها در چه مواردی يقين به طهارت و نجاست پيدا می كنند و همانند آنان عمل نمايد، همچنين است اگر در مسائل وضو، غسل و ساير عبادات وسواس داشته باشد. اگر چنين شخصی به وسوسه های نفسانی خود اعتنا نمايد، شيطان در او طمع كرده و به تدريج در اعتقادات و امور روزمرة او نيز شك و ترديد ايجاد می نمايد.
راه نجس شدن چيزهای پاك:
(مسأله 100) اگر چيز نجسی به چيز ديگری كه پاك است برسد، در صورتی كه هر دو يا يكی از آنها چنان تر باشد كه تری يكی به ديگری سرايت كند، آن چيزِ پاك هم نجس میشود، ولی اگر رطوبت چندان نباشد كه به ديگری سرايت كند، چيزی كه پاك بوده نجس نمی شود.
(مسأله 101) اگر چيزی با چند واسطه به نجس اصلی مرتبط شود و زيادی واسطه به سه يا بيش از آن برسد، به گونه ای كه عرفا حكم به سرايت نجاست نشود، اجتناب از آن لازم نيست، هر چند احوط است.
(مسأله 102) زمين و پارچه و مانند آن، اگر رطوبت داشته باشد، هر قسمتی كه نجاست به آن برسد نجس میشود و جاهای ديگر آن پاك است، مگر اينكه رطوبت آن حركت كند و جابجا شود و يا آب آن زياد و متصل باشد، و یا جريان داشته باشد.
(مسأله 103) هر گاه يك نقطه از مايعات روان ـ همچون شير، دوغ و شربت ـ نجس شود همه آن نجس می شود، ولی اگر يك نقطه از مايعات غير روان، مانند عسل و روغنی كه روان نيست، نجس شود همان نقطه نجس است و میتوان از باقيمانده آن استفاده نمود. و نشانه روان بودن اين است كه اگر مقداری از آن را برداريم فورا جای آن پر شود.
(مسأله 104) اگر مگس يا حشرهای ديگر از روی چيز نجسی كه تر است برخاسته و روی چيز ديگری كه پاك است بنشيند، چنانچه انسان يقين كند كه نجاست به چيز پاك رسيده، چيز پاك نيز نجس می شود.
(مسأله 105) اگر جايی از بدن نجس شود و عرق آن به جای ديگر برود، يا چند قطره آب روی آن بريزد و به جای ديگر برود، آنجا هم نجس می شود. و اگر عرق به جای ديگر نرود جاهای ديگر بدن پاك است مگر اينكه عرق زياد و متصل باشد، وجابجا بشود. ولی رطوبت تنها و كم، موجب سرايت نجاست به جاهای ديگر نمی شود.
(مسأله 106) اخلاطی كه از بينی يا گلو می آيد اگر غليظ بوده و خون داشته باشد، جايی كه خون دارد نجس و بقيه آن پاك است، پس اگر به بيرون دهان يا بينی برسد، مقداری را كه انسان يقين دارد جای نجس اخلاط به آن رسيده نجس و محلی را كه شك دارد پاك می باشد.
(مسأله 107) اگر آب دهان و بينی در داخل به خون برسد و بعد از خارج شدن به خون آلوده نباشد پاك است.
(مسأله 108) چيزهايی مانند ابزار پزشكی كه وارد بدن می شود و با نجاست برخورد می كند، اگر هنگام بيرون آوردن آلوده به نجاست نباشد پرهيز از آن لازم نيست.
دیدگاهتان را بنویسید