سجده واجب قرآن
سجده واجب قرآن
(مسأله 288) در هر يك از سوره های: سی و دوم (سجده)، چهل و يكم (فصّلت)، پنجاه و سوم (نجم) و نود و ششم (علق) يك آيه سجده واجب وجود دارد، هر گاه انسان يكی از اين چهار آيه را بخواند يا به آن گوش دهد، بايد فورا سجده كند. و اگر فراموش نمود هر وقت يادش آمد بايد سجده كند و نيز اگر گوش ندهد، ولی به گوش او بخورد بنابر احتياط سجده نمايد.
(مسأله 289) اگر آيه سجده را از بچه ای كه خوبی و بدی را نمیفهمد يا از كسی كه قصد خواندن قرآن ندارد يا از راديو و يا ضبط صوت بشنود، بنابر احتياط واجب سجده نمايد، ولی اگر گوش بدهد، بدون اشكال واجب است سجده كند.
(مسأله 290) اگر هنگام خواندن يكی از آيات سجده از ديگری هم بشنود بنابر احتياط واجب دو سجده بجا آورد.
(مسأله 291) در بجا آوردن سجده واجب قرآن، وضو و غسل، رو به قبله بودن و پاك بودن بدن و لباس شرط نيست، ولی بايد جای او غصبی نباشد و مواضع هفتگانه را بر زمين قرار دهد و پيشانی را بر روی چيزی كه سجده بر آن صحيح است بگذارد، بنابر احتياط واجب جای پيشانی او از جای زانوها و سر انگشتان بيش از چهار انگشت بسته تر نباشد و بنابر احتياط بايد جای پيشانی پاك باشد و نيز عورت او پوشيده باشد، همچنين بايد لباس او، در صورتی كه سجده كردن تصرف در آن باشد، غصبی نباشد.
(مسأله 292) در بجا آوردن سجده واجب قرآن بايد طوری عمل كند كه بگويند سجده كرده است و بنابر احتياط ذكری بگويد، ولی ذكر خاصی معتبر نيست، گرچه بهتر است بگويد: «لا إِلهَ إِلاّ اللّهُ حَقّا حَقّا، لا إِلهَ إلا اللّهُ إيمانا وَ تَصْديقا، لا إِلهَ إِلاَّ اللّهُ عُبُودِيَّهً وَ رِقّا، سَجَدْتُ لَكَ يا رَبِّ تَعَبُّدا وَ رِقّا، لا مُسْتَنْكِفا وَ لا مُسْتَكْبِرا، بَلْ أنَا عَبْدٌ ذَليلٌ ضَعيفٌ خائِفٌ مُسْتَجيرٌ».
[1]. يعنى: «ای بهترين كسی كه از او سؤال مىكنند و ای بهترين عطاكنندگان! روزی بده به من و عيال من از فضل خودت؛ پس به درستی كه تو دارای فضل بزرگ هستى».
دیدگاهتان را بنویسید