شرایط وضو
شرايط وضو
صحت وضو سيزده شرط دارد:
شرط اول و دوم: آب وضو بايد پاك و مطلق باشد.
(مسأله 267) وضو با آب نجس و آب مضاف باطل است، اگر چه انسان نجس بودن يا مضاف بودن آن را نداند يا فراموش كرده باشد. و اگر با آن وضو نماز خوانده باشد، بايد دوباره نماز خود را با وضوی صحيح بجا آورد.
(مسأله 268) اگر غير از آب گل آلودِ مضاف آب ديگری برای وضو ندارد، چنانچه وقت نماز تنگ باشد بايد تيمم نمايد و اگر وقت دارد بنابر احتياط واجب صبر كند تا آب صاف شود و وضو بگيرد.
شرط سوم: آب وضو و نيز بنابر احتياط فضايی كه در آن وضو میگيرد بايد مباح باشد.
(مسأله 269) وضو با آب غصبی و آبی كه معلوم نيست صاحب آن راضی است يا نه حرام و باطل است، ولی اگر سابقا راضی بوده و انسان نداند از رضايتش برگشته يا نه وضو صحيح می باشد.
(مسأله 270) اگر آب وضو از صورت و دست ها در جای غصبی بريزد بنا بر احتياط حکم وضوی صحیح ندارد.
(مسأله 271) وضو گرفتن از وضوخانه مدرسه ها، مسافرخانه ها و پاساژهايی كه انسان نمیداند آن را برای همه مردم ساخته اند و يا برای محصلان همان مدرسه و ساكنان آن مسافرخانه و پاساژ، اگر معمولاً مردم از آن وضو می گيرند و از اين راه وثوق و اطمينان پيدا می شود كه جنبه عمومی دارد اشكال ندارد.
(مسأله 272) وضو گرفتن از وضوخانه مسجدی كه قصد نماز خواندن در آن را ندارد، در صورتی بی اشكال است كه وضوخانه وقف عمومی شده باشد و اگر از وضو گرفتن مردم وثوق به وقف عمومی پيدا شود كافی است.
(مسأله 273) وضو گرفتن از جوي ها و نهرها گرچه انسان نداند صاحبان آنها راضی هستند يا نه اشكال ندارد، ولی اگر صاحبان آنها از وضو گرفتن نهی كرده باشند، بنابر احتياط واجب با آن آب وضو نگيرد.
(مسأله 274) اگر در صحن حرم يكی از امامان : يا ساير بزرگان كه در گذشته قبرستان بوده است حوض يا وضوخانه ای بسازند، چنانچه انسان نداند كه زمين صحن را برای خصوص قبرستان وقف كرده اند وضو گرفتن در آنجا اشكال ندارد.
شرط چهارم و پنجم: ظرفی كه آب وضو در آن است بايد مباح باشد و نيز از طلا و نقره نباشد.
(مسأله 275) اگر غير از آبی كه در ظرف غصبی و يا طلا و نقره است آب ديگری ندارد بايد تيمم كند و چنانچه وضو بگيرد، اگر ارتماسی باشد باطل است و اگر به قصد وضو، با ظرف بر بدن خود بريزد يا غرفه غرفه بردارد و وضو بگيرد معصيت كرده، ولی صحت وضوی او بعيد نيست، هر چند احوط اين است كه يك تيمم اضافه كند. و اگر آب ديگری داشته باشد و در ظرف غصبی يا طلا و نقره وضوی ارتماسی بگيرد معصيت كرده و وضويش هم باطل است و در غير اين صورت معصيت كرده، ولی وضوی او صحيح است.
شرط ششم: بنابر احتياط واجب بايد اعضای وضو هنگام شستن و مسح كشيدن پاك باشد.
(مسأله 276) اگر پيش از تمام شدن وضو و يا پس از آن، عضوی را كه شسته يا مسح كرده نجس شود، وضو صحيح است و نيز اگر غير از اعضای وضو جای ديگری از بدن نجس باشد وضو صحيح است، ولی اگر مخرج ادرار يا مدفوع را تطهير نكرده، سزاوار آن است كه نخست آن را آب بكشد و پس از آن وضو بگيرد.
(مسأله 277) اگر يكی از اعضای وضو نجس بوده و پس از وضو شك كند كه آيا پيش از وضو آن را آب كشيده يا نه، چنانچه میداند هنگام وضو توجه داشته و يا شك دارد كه توجه داشته يا نه وضو صحيح است، ولی چنانچه هنگام وضو ملتفت پاك يا نجس بودن آنجا نبوده بنابر احتياط واجب وضو را از سر بگیرد و در هر صورت بايد جايی را كه نجس بوده آب بكشد.
(مسأله 278) اگر در صورت يا دست ها بريدگی يا زخمی است كه خون آن بند نمی آيد و آب برای آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جاری فرو برد و قدری فشار دهد كه خون بند بيايد، سپس به دستوری كه گفته شد وضوی ارتماسی بگيرد، صحیح است.
شرط هفتم: وقت كافی برای وضو و نماز داشته باشد.
(مسأله 279) اگر وقت به اندازهای تنگ شده كه اگر وضو بگيرد تمام نماز در خارج از وقت خوانده میشود بايد تيمم كند، همچنين است بنابر احتياط واجب اگر قسمتی از نماز در خارج وقت خوانده شود، ولی اگر وضو وتيمم يك اندازه وقت ببرد بايد وضو بگيرد.
(مسأله 280) كسی كه در تنگی وقت نماز بايد تيمم كند اگر برای خواندن آن نماز وضو بگيرد، صحت آن محل اشكال است، ولی اگر به قصد قربت يا برای كار مستحبی مثل خواندن قرآن وضو بگيرد صحيح است، گرچه در هر صورت معصيت كرده است.
شرط هشتم: به قصد قربت يعنی برای انجام فرمان خدای متعال وضو بگيرد
و اگر برای خنك شدن يا خودنمايی و يا به انگيزهای غير از اطاعت فرمان خداوند وضو بگيرد باطل است.
(مسأله 281) لازم نيست نيّت وضو را به زبان بگويد يا از قلب خود بگذراند؛ ولی بايد در تمام وضو متوجه باشد كه وضو میگيرد، به طوری كه اگر از او بپرسند چه میكنی بگويد وضو میگيرم.
شرط نهم: كارهای وضو را به ترتيبی كه گفته شد انجام دهد؛
يعنی اول صورت بعد دست راست و بعد دست چپ را بشويد و بعد از آن سر و سپس پاها را مسح نمايد. و بايد پای چپ را پيش از پای راست مسح نكند، بلكه بنابر احتياط واجب پای راست را پيش از پای چپ مسح نمايد. و اگر به اين ترتيب وضو نگيرد باطل است.
شرط دهم: كارهای وضو را پشت سر هم انجام دهد.
(مسأله 282) اگر بين كارهای وضو به قدری جدايی افتد كه وقتی میخواهد عضوی را بشويد يا مسح كند رطوبت اعضايی كه پيش از آن شسته يا مسح كرده خشك شده باشد، وضو باطل است و اگر فقط رطوبت عضوی كه جلوتر از محلی است كه میخواهد بشويد يا مسح كند خشك شده باشد، مثلاً موقعی كه می خواهد دست چپ را بشويد رطوبت دست راست خشك شده باشد و صورت تر باشد، وضو صحيح است، ولی احتياط مستحب آن است كه دوباره وضو بگيرد.
(مسأله 283) اگر خشك شدن رطوبت اعضا به خاطر گرمای زياد هوا يا حرارت زياد بدن باشد، وضو درست است، ولی در هر حال بايد برای مسح، رطوبت كافی وجود داشته باشد.
(مسأله 284) راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، پس اگر بعد از شستن صورت و دست ها چند قدم راه برود و بعد سر و پاها را مسح كند، وضوی او صحيح است.
شرط يازدهم: كارهای وضو را خود انسان انجام دهد؛
پس اگر ديگری او را وضو دهد يا در رساندن آب به صورت و دست ها و مسح سر و پاها به او كمك كند وضو باطل است.
(مسأله 285) كسی كه نمی تواند كارهای وضو را انجام دهد بايد نايب بگيرد و اگر نايب اجرت بخواهد در صورت توانايی بايد بدهد، ولی لازم است خودِ او نيّت وضو نمايد و با دست خود مسح كند و اگر نمیتواند مسح كند بايد نايب دست او را گرفته و به جای مسح او بكشد و اگر به اين اندازه هم قدرت نداشته باشد بايد نايب از دست او رطوبت بگيرد و سر و پای او را مسح نمايد و در صورت اخير بنابر احتياط واجب تيمم هم بنمايد.
(مسأله 286) هر كدام از كارهای وضو را كه میتواند به تنهايی انجام دهد نبايد در آن كمك بگيرد.
شرط دوازدهم: استعمال آب برای او مانعی نداشته باشد.
(مسأله 287) كسی كه میترسد اگر وضو بگيرد مريض شود و يا اگر آب را به مصرف وضو برساند خود او يا نفس محترمی تشنه بماند، نبايد وضو بگيرد، بلكه اگر نداند آب برای او ضرر دارد و وضو بگيرد و بعد معلوم شود زيان داشته، بنابر احتياط مستحب تيمم كند و با آن وضو نماز نخواند و اگر با آن وضو نماز خوانده دوباره بجا آورد.
(مسأله 288) اگر رساندن آب به صورت و دست ها به مقدار كمی كه وضو با آن صحيح است ضرر نداشته باشد و بيشتر از آن ضرر داشته باشد، بايد با همان مقدار كم وضو بگيرد.
شرط سيزدهم: در اعضای وضو مانعی از رسيدن آب به بدن وجود نداشته باشد؛
پس اگر چيزی مانند: قير، رنگ، لاك و چسب كه جسميت دارند مانع رسيدن آب به بدن شوند، بايد پيش از وضو آن ها را برطرف كرد.
(مسأله 289) رنگ موهايی كه خانم ها برای رنگ كردن مو يا ابروی خود به كار میبرند و نيز رنگ جوهر خودكار يا خودنويس كه بر دست میماند، چنانچه جسميت نداشته و تنها رنگ باشند برای وضو اشكال ندارد.
(مسأله 290) اگر زير ناخن كه باطن محسوب است چرك باشد وضو اشكال ندارد، ولی اگر ناخن را بگيرند، بايد برای وضو آن چرك را برطرف كنند و نيز اگر ناخن بيشتر از حد معمول بلند باشد بنابر احتياط واجب چرك زير مقداری را كه از معمول بلندتر است برطرف نمايند.
(مسأله 291) اگر میداند چيزی به اعضای وضو چسبيده، ولی شك دارد كه از رسيدن آب جلوگيری میكند يا نه، بايد آن را برطرف كند يا آب را به زير آن برساند.
(مسأله 292) اگر شك كند كه چيزی به اعضای وضو چسبيده يا نه، بايد بررسی كند يا به قدری دست بمالد تا اطمينان پيدا كند كه اگر بوده برطرف شده يا آب به زير آن رسيده است.
(مسأله 293) عضوی را كه بايد شست و يا مسح كرد هر قدر چرك باشد، اگر چرك آن مانع رسيدن آب به بدن نباشد اشكال ندارد، همچنين است اگر بعد از گچكاری و مانند آن چيز سفيدی كه مانع رسيدن آب به پوست نمیشود بر دست بماند، ولی اگر شك كند كه با بودن آن آب به بدن میرسد يا نه بايد آن را برطرف كند.
(مسأله 294) كسی كه پيش از وضو میدانسته در بعضی از اعضای وضو مانعی وجود دارد كه از رسيدن آب به پوست جلوگيری میكند و پس از وضو شك كرده كه هنگام وضو آب به آن عضو رسيده يا نه، وضوی او صحيح است، مگر اينكه بداند هنگام وضو متوجه مانع نبوده كه در اين صورت بنابر احتياط واجب بايد دوباره وضو بگيرد.
(مسأله 295) اگر پس از وضو چيزی كه مانع رسيدن آب به اعضای وضو است ببيند و شك كند كه پيش از وضو وجود داشته يا پس از آن پيدا شده، وضوی او درست است، مگر اينكه بداند در وقت وضو متوجه آن مانع نبوده كه در اين صورت بنابر احتياط واجب بايد دوباره وضو بگيرد، همچنين اگر بعد از وضو شك كند چيزی كه مانع رسيدن آب است در بعضی از اعضای وضو بوده يا نه، در صورتی كه بداند يا احتمال دهد كه در حال وضو متوجه آن محل بوده است وضوی او صحيح است.
(مسأله 296) اگر در صورت يا دستها يا جلوی سر و يا روی پاها بر اثر سوختن تاول پيدا شود، شستن و مسح روی آن كافی است و اگر تاول سوراخ شود شستن آن قسمت كه آشكار شده لازم است و رساندن آب به زير پوست لازم نيست. و اگر پوست يك قسمت كنده شود، لازم نيست آب را به زير قسمتی كه كنده نشده برساند؛ اما اگر پوستی كه كنده شده گاهی به بدن میچسبد و گاهی بلند میشود، بايد آن را قطع كنند يا آب را به زير آن برسانند.
دیدگاهتان را بنویسید