شكيات نماز
شكيات نماز
(مسأله 344) حكم گمان در هر جای نماز حكم يقين است، چه در ركعات نماز باشد يا در افعال آن و در دو ركعت اول نماز باشد يا دو ركعت آخر آن، هر چند در مظنه ای كه در غير دو ركعت آخر از نمازهای چهار ركعتی باشد خوب است بنابر احتياط مستحب نماز را تمام كند و دوباره بخواند. و حكم شك و سهو و گمان در نمازهای واجب يوميه و نمازهای واجب ديگر فرقی ندارد، مثلاً اگر در نماز آيات شك كند كه يك ركعت خوانده يا دو ركعت، چون شك او در نماز دو ركعتی است نمازش باطل می شود.
(مسأله 345) اگر در ابتدا گمانش به يك طرف بيشتر باشد ولی بعد، دو طرف در نظر او مساوی شود، بايد به دستور شك عمل نمايد و اگر در ابتدا دو طرف، در نظر او مساوی باشد و به طرفی كه وظيفه اوست بنا بگذارد بعد گمانش به طرف ديگر برود، بايد همان طرف را بگيرد و نماز را تمام كند.
(مسأله 346) كسی كه شك دارد گمانش به يك طرف بيشتر است يا هر دو طرف در نظر او مساوی است، چنانچه حالت گذشته اش را میداند بر طبق آن عمل كند و چنانچه نمیداند حكم شك بر آن جاری می شود.
(مسأله 347) اگر شك او از بين برود و شك ديگری برايش پيش آيد، بايد به دستور شك دوم عمل نمايد.
(مسأله 348) شكيات نماز 23 قسم است: هشت قسم آن شك هايی است كه نماز را باطل میكند و به شش قسم آن نبايد اعتنا كرد و نُه قسم ديگر آن صحيح است و نمازگزار، نماز را به ترتيبی كه گفته می شود تمام می نمايد.
دیدگاهتان را بنویسید