قيام
قيام (ايستادن)
(مسأله 157) «قيام هنگام گفتن تكبيرة الإحرام» و قيام پيش از ركوع كه آن را «قيام متصل به ركوع» می نامند، ركن است، ولی قيام موقع خواندن حمد و سوره و قيام پس از ركوع ركن نيست و اگر از روی فراموشی ترك شود نماز صحيح است.
(مسأله 158) واجب است نمازگزار پيش از گفتن تكبيرة الإحرام و پس از آن، مقداری بايستد تا يقين كند كه در حال ايستادن تكبير گفته است.
(مسأله 159) نمازگزار هنگام قيام بايد راست بايستد و از خم شدن به اطراف خود بپرهيزد.
(مسأله 160) موقعی كه نمازگزار ايستاده است، بنابر احتياط واجب بايد بدنش آرام باشد و از تكيه كردن به ديوار يا عصا و يا چيز ديگر خودداری كند، ولی اگر از روی ناچاری و يا در حال خم شدن برای ركوع پاها را حركت دهد اشكال ندارد.
(مسأله 161) اگر در موقعی كه ايستاده از روی فراموشی بدن را حركت دهد، يا به طرفی خم شود و يا به جايی تكيه كند اشكال ندارد، ولی در قيام موقع گفتن تكبيرة الإحرام و قيام متصل به ركوع، اگر چه از روی فراموشی باشد، بنابر احتياط نماز را تمام كند و دوباره بخواند، هر چند در صورت تكيه دادن يا حركت از روی فراموشی صحت نماز خالی از قوت نيست، مگر آنكه ايستادن صدق نكند.
(مسأله 162) كسی كه می تواند درست بايستد اگر پاها را خيلی گشاد بگذارد كه به حال ايستادن معمولی نباشد، نمازش باطل است.
(مسأله 163) احتياط واجب آن است كه در موقع ايستادن هر دو پا روی زمين باشد، ولی لازم نيست سنگينی بدن روی هر دو پا انداخته شود. و حركت دست ها و انگشت ها اشكال ندارد، گرچه بنابر احتياط مستحب آن ها را هم حركت ندهند.
(مسأله 164) اگر در بين خواندن حمد و سوره يا تسبيحات، بدن نمازگزار بی اختيار حركت كند به طوری كه از حالت آرام بودن خارج شود، احتياط آن است كه پس از آرام گرفتن دوباره، همان جمله ای را كه در حال حركت خوانده بخواند.
(مسأله 165) اگر نمازگزار بخواهد در نماز كمی جلو يا عقب رود يا كمی بدن را به طرف راست يا چپ حركت دهد، بنابر احتياط واجب بايد در آن حال چيزی نگويد.
(مسأله 166) بنابر احتياط واجب، در موقع گفتن ذكرهای واجب نماز، بلكه هنگام گفتن ذكرهای مستحبی نماز، بايد بدن بیحركت و آرام باشد، ولی جمله «بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِهِ أَقُومُ وَ أَقْعُد» را بايد در حال برخاستن بگويد.
(مسأله 167) اگر در حال حركت بدن ذكری بگويد، مثلاً هنگام رفتن به ركوع يا سجده تكبير بگويد، چنانچه آن را به قصد ذكر خاصی كه در نماز دستور داده اند بگويد، بايد احتياطا نماز را دوباره بخواند، مگر اينكه به واسطه ندانستن مسأله بوده و در ياد گرفتن هم كوتاهی نكرده باشد، ولی چنانچه به اين قصد نگويد، بلكه بخواهد ذكری گفته باشد نماز او صحيح است.
(مسأله 168) تا هنگامی كه نمازگزار بتواند ايستاده و بدون تكيه زدن نماز بخواند نماز در حال تكيه باطل است و تا زمانی كه بتواند با ايستادن و تكيه زدن نماز بخواند نماز در حال نشسته باطل است و تا هنگامی كه بتواند نشسته و بدون تكيه نماز بخواند نماز نشسته در حال تكيه باطل است و اگر بتواند نشسته و با تكيه بخواند نماز در حال خوابيده باطل است.
(مسأله 169) كسی كه نشسته نماز میخواند اگر بعد از خواندن حمد و سوره بتواند بايستد و ركوع را ايستاده بجا آورد بايد بايستد، و از حال ايستاده به ركوع رود و اگر نتواند بايد ركوع را هم نشسته بجا آورد، همچنين كسی كه خوابيده نماز میخواند اگر در بين نماز بتواند بنشيند بايد مقداری را كه میتواند، نشسته بخواند و نيز اگر میتواند بايستد بايد مقداری را كه میتواند، ايستاده بخواند، ولی تا بدنش آرام نگرفته نبايد چيزی بخواند.
(مسأله 170) اگر در بين نماز از هر گونه ايستادن عاجز شود بايد بنشيند و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولی تا بدنش آرام نگرفته نبايد چيزی بخواند.
(مسأله 171) اگر نمازگزار به هيچ صورت نمیتواند بنشيند، بايد به طوری كه در احكام قبله گفته شد به پهلوی راست، رو به قبله بخوابد و اگر نمی تواند، به پهلوی چپ و اگر آن هم ممكن نيست به پشت بخوابد، به طوری كه كف پاهای او رو به قبله باشد.
(مسأله 172) كسی كه میتواند بايستد اگر بترسد كه به واسطه ايستادن مريض شود يا ضرری به او برسد، میتواند نشسته نماز بخواند و اگر از نشستن هم بترسد میتواند خوابيده نماز بخواند.
(مسأله 173) كسی كه احتمال میدهد تا آخر وقت عذرش برطرف میشود و میتواند ايستاده نماز بخواند، بايد احتياطا صبر كند و در آخر وقت برابر وظيفه خود عمل نمايد، همچنين كسی كه احتمال میدهد در آخر وقت میتواند نشسته نماز بخواند، در اول وقت به طور خوابيده نماز نخواند، ولی اگر نماز را در اول وقت بخواند به قصد اينكه چنانچه در آخر وقت عذرش برطرف شد دوباره بخواند و عذرش نيز باقی بماند، نماز صحيح است.
(مسأله 174) كسی كه دارای عذر است و همه نماز يا بعضی از آن را نشسته يا خوابيده خوانده، چنانچه در وقت نماز عذرش برطرف شود بنابر احتياط دوباره نماز را كامل بخواند.
(مسأله 175) مستحب است نمازگزار در حال ايستادن، شانه ها را پايين بيندازد، دست ها را روی ران ها بگذارد، انگشت ها را به هم بچسباند، جای سجده را نگاه كند، سنگينی بدن را به طور مساوی روی دو پا بيندازد و با خضوع و خشوع نماز را بجا آورد.
دیدگاهتان را بنویسید