مواردی كه فقط قضای روزه واجب است
(مسأله 117 ) در موارد زير تنها قضای روزه بر انسان واجب می شود:
- هر گاه بدون انجام كاری كه روزه را باطل می كند قصد كند روزه خود را به هم بزند و روزه نباشد، يا نيّت ريا كند و يا نيّت روزه نكند.
- هر گاه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت يك يا چند روز روزه بگيرد.
- هر گاه در ماه رمضان بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه، كاری كه روزه را باطل میكند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است، بلكه در صورتی كه پس از تحقيق گمان به صبح داشته يا بنابر احتياط گمان به شب داشته يا شك داشته كه صبح شده يا نه و كاری كه روزه را باطل می كند انجام داده و بعد معلوم شود صبح بوده قضای آن روزه بر او واجب می شود، ولی اگر بعد از تحقيق يقين كند كه صبح نشده و چيزی بخورد و بعد معلوم شود صبح بوده قضا واجب نيست.
- هر گاه به گفته كسی كه می گويد صبح نشده كاری كه روزه را باطل می كند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است، خواه گفته آن فرد برای او حجت باشد يا نه.
- هر گاه به گفته كسی كه میگويد صبح شده يقين نكند يا خيال كند شوخی كرده و كاری كه روزه را باطل میكند انجام دهد و بعد معلوم شود صبح بوده است.
- هر گاه نابينا و مانند آن به گفته كسی كه می گويد مغرب شده اطمينان كرده و افطار كند و بعد معلوم شود مغرب نبوده است.
- بنابر احتياط هر گاه در هوای صاف به علت تاريك شدن هوا يقين كند مغرب شده و افطار نمايد و پس از آن معلوم شود مغرب نبوده است، ولی اگر در هوای ابری يا اطمينان به مغرب افطار كند و پس از آن معلوم شود مغرب نبوده قضا لازم نيست.
- اگر به گفته دو عادل روزه خود را افطار كند يا به گفته كسی اطمينان پيدا كند مغرب شده و افطار نمايد، ولی بعد معلوم شود مغرب نشده است.
- هر گاه بی جهت يا برای خنك شدن مضمضه كند؛ يعنی آب را در دهان بگرداند و بی اختيار فرو رود، ولی اگر فراموش كند روزه است يا برای وضوی نماز واجب مضمضه كند و بی اختيار فرو رود قضا بر او واجب نيست.
- بنابر احتياط اگر چيز ديگری غير از آب را در دهان فرو ببرد و بی اختيار فرو رود، يا آب را برای استنشاق در بينی نمايد و اتفاقا فرو رود.
- بنابر احتياط واجب هر گاه نمی توانسته مسأله را ياد بگيرد يا اصلاً متوجه مسأله نبوده و يا يقين داشته فلان چيز روزه را باطل نمی كند و آن را انجام داده است.
- بنابر احتياط هر گاه با همسرش ملاعبه كند و بدون اينكه قصد و يا عادت داشته باشد بدون اختيار منی از او خارج شود.
دیدگاهتان را بنویسید